هفت اصل کلیدی در مدارس هوشمند
کلاس درس هوشمند محیطی فیزیکی است که کنترل و مدیریت آن براساس فناوری کامپیوتر و شبکه انجام می گیرد و محتوای اکثر دروس آن الکترونیکی و سیستم ارزشیابی و نظارت آن نیز هوشمند است. از طرف دیگراین مدارس جهت ایجاد محیط یاددهی- یادگیری و بهبود نظام مدیریتی مدرسه و تربیت دانش آموزان پژوهنده طراحی شده است.
از دیدگاه پرکینز هفت اصل کلیدی در مدارس هوشمند عبارتند از :
۱- دانش خلاق: مدارس هوشمند با ارائه محتوای مناسب بیشترین تاثیر را بر رشد فکری و عملی دانش آموزان می گذارد و به جای مصرف اطلاعات و دانش توسط دانش آموزان به توانایی تولید دانایی نیز مجهز می شوند.
۲- استعداد یادگیری: آماده سازی دانش آموزان برای تفکر، زمینه منطقی نمودن امور برای آنها فراهم می نماید.
۳- توجه به فهم مطالب: اهداف برنامه ها و فعالیت های مدارس هوشمند برای دانش آموزان قابل درک باشد به نحوی که خروجی مدارس براساس اهداف از پیش تعیین شده تنظیم می گردند و به همین منظور دانش آموزان از مشارکت و همراهی بیشتر و مناسب تری در امر یادگیری برخوردار باشند.
۴- آموختن با هدف تسلط و انتقال آن: از دیگر اصول یادگیری در مدارس هوشمند، استفاده از فنون و روشهای تدریسی است که ضمن تقویت انگیزه آنان اوامر یادگیری شبیه سازی و الگوگیری از آن را برای آن ها فراهم گردد و این امر موجب می شود که دانش آموزان نسبت به انتقال این مهارت به دیگران به طور خودکار اقدام نمایند.این نکته در فرآیند یادگیری نقش بسیار مفید و موثری را ایفا می کند.
۵- ارزیابی آموخته ها به شکل متمرکز: ارزشیابی بر محور یادگیری است نه محصول و نتیجه کار به نحوی است که دانش آموزان و معلمان را در یک فرآیند درگیر می نماید و نتیجه ارزشیابی برمحور کیفیت و کاربرد آن برروی دانش آموزان قرار می گیرد و آزمون ها در بهترین شرایط به عنوان ابزار ارزشیابی به کار برده می شوند.
۶- غلبه بر مسائل: از دستاوردهای تفکر خلاق و درک عمیق از مسائل، آماده نمودن دانش آموزان و حتی معلمان در حل مشکلات پیچیده و غامض آموزشی است. در مدارس هوشمند دانش آموزان و معلمان این علاقه را به راحتی بروز می دهند و با تکیه بر خلاقیت و نوآوری و ارائه روش های جدید درحل مسائل اقدام می نمایند.
۷ – مدرسه به عنوان یک سازمان آموزشی: مدرسه نه فقط برای دانش آموزان بلکه برای معلمان،مدیران و حتی اولیای دانش آموزان نیز محیط یادگیری است و سازمان یادگیری مدارس هوشمند به نحوی است که در یک فرآیند طبیعی از تعیین اهداف، محتوا، ارزشیابی و نحوه نظارت برخود و خلق سیستم پویا کلیه اعضاء مشارکت دارند(کلایس،۲۰۰۷)
رویکرد مدارس هوشمند رویکردی جامع و تلفیقی است. از آن جهت “جامع” است که به منظور برآوردن نیازهای دانش آموزان با روش های یادگیری متفاوت و استفاده از ابزارهای چندرسانه ای (بصری، کلامی، شنیداری و علمی) تلاش خواهد شد تا زمینه رشد همه جانبه استعدادهای دانش آموزان را تدارک ببیند و به این دلیل “تلفیقی” است که به جای استفاده ابزاری از فناوری اطلاعات، با تلفیق میان برنامه های درسی و روش ها و شیوه های یادگیری، نسبت به کارآمد و اثربخش نمودن نظام آموزشی اقدام گردد. به علاوه مدل های آموزشی و تمرینات جهت بسط این مهارت ها در دانش آموزان طراحی شده اند. به عبارت دیگر مدارس هوشمند شامل اجزای درهم تنیده ای است که به منظور انگیزش حس کنجکاوی دانش آموزان و مشارکت فعال آنها طراحی شده اند (سجاد بیات، فردایی در پس مدارس هوشمند، ماهنامه سوره،۱۳۹۱).
از طرف دیگر مدارس هوشمند به قابلیت ها و توانایی های دانش آموزان انعطاف می دهند. در این مدارس انتظار نمی رود که یادگیرنده خود را با ضروریات مدارس سنتی سازگار سازند(سلیمی و قنودی، ۲۰۱۱).
امید است که مدارس هوشمند ما با اتکاء بر ظرفیت ها و امکانات داخلی در راستای رسیدن به اهداف مدارس هوشمند گام بردارند.
منبع:+
عنوان پایان نامه : بررسی کارآمدی مدارس هوشمند در تقویت توانمندی کاوشگری از دیدگاه معلمان و مدیران مقطع ابتدایی شهرستان کاشمر
پژوهشگر: آسیه گلشن آبادی به آباد